แบบตุ๊กตาตัวตลกในยุค 70 ...
C: ใช่ค่ะ แต่ความน่ากลัวนี่มาจากบุคลิกฉันเอง ฉันอนุญาตให้ตัวเองดูน่ากลัวได้คนเดียว! ส่วนชุดนี่ก็ไม่ได้วางแผนอะไร มักจะไปคิดเอาในนาทีสุดท้าย ปีที่แล้วฉันเคยวางแผนล่วงหน้าเดือนหนึ่ง ตอนนั้นแต่งตัวเป็น Hit-Girl ส่วนปีก่อนหน้าก็เป็น Maleficent ฉันทำเขาอันใหญ่เบิ้มนั่นเองกับมือแล้วก็ไปออกแบบการแต่งหน้าเอาหน้างานเลย!

ปกติคุณแต่งหน้าด้วยตัวเองหรือเปล่าคะ?
C:  ใช่ค่ะ ฉันชอบนะที่จะได้ทดลองไปด้วย สไตล์ของฉันจะเป็นแบบสุดโต่งแต่ก็ดูสบายๆ ใช้อายแชโดว์สีชมพูตลอด แต่ตอนที่ฉันย้อมผมเป็นสีส้มและชมพูบวกกับใช้มาสคาร่าเยอะมากๆ นั่น ฉันสร้างลุคขึ้นมาใหม่ให้ดูเหมือนลุคหนึ่งของ David Bowie

“สไตล์ของฉันจะเป็นแบบสุดโต่งแต่ก็ดูสบายๆ ใช้อายแชโดว์สีชมพูตลอด แต่ตอนที่ฉันย้อมผมเป็นสีส้มและชมพูบวกกับใช้มาสคาร่าเยอะมากๆ นั่น ฉันสร้างลุคขึ้นมาใหม่ให้ดูเหมือนลุคหนึ่งของ David Bowie...”–Charlie Barker

ลุคไหนหรือคะ?
C: อันที่เหมือนกษัตริย์ Goblin King จาก Labyrinth! เป็นลุคสำหรับออกไปข้างนอกเท่านั้นค่ะ ฉันเคยแต่งแบบ ARTPOP ของเลดี้กาก้าใน Instagram อันที่จริงฉันก็เคยแต่งเป็นลุคของกาก้าสองสามแบบนะคะ ฉันคิดว่าเธอเติบโตมาจากลุคเหล่านั้นเหมือนกัน - มันทำให้ฉันรู้สึกว่าได้ข้องเกี่ยวกับเธอเวลาแต่งลุคพวกนั้น

แล้วมีลุคแบบใครอีกบ้างที่คุณอยากลองทำ?
C: มีไม่เยอะหรอกค่ะ แต่ฉันชอบดูรูปจากเว็บแล้วก็คิดว่า “โอ๊ะ ฉันน่าจะทำลุคนี้ในแบบของตัวเองได้เหมือนกัน”ส่วนมากฉันจะได้รูปของตัวเองมาจาก Tumblr

แล้วคุณล่ะคะแพทริก คืนนี้คุณจะแต่งตัวเป็นอะไร?
P: ผมแค่อยากให้มันออกมาดูดีครับ ไม่ต้องแต่งอะไรมากมาย ผมไม่ค่อยชอบแต่งหน้ามากถ้าไม่จำเป็น- แค่ดัดขนตาและก็ปัดมาสคาร่าใส
C: แต่คุณก็เคยแต่งหน้าด้วยนี่
P: ผมเคยแต่งตัวเป็นผู้หญิง แถมสวยมากด้วย เธอชื่อ Trish เธอเป็นผู้หญิงที่ยุ่งเหยิงเลยล่ะ แต่ตอนนี้ผมกลับด้านมาเป็นแพทแล้ว จากทริชเป็นแพท

คุณสองคนเจอกันได้ยังไงคะ?
C: ฉันไปเป็นแบบให้เพื่อนสนิทเขา และสุดท้ายเราก็รับกันและกันได้ เราอยู่ด้วยกันพักหนึ่งตอนที่ฉันเรียน
P: เป็นการทดลองอยู่ด้วยกันในหอพักห้องน้ำรวม เป็นสองสามเดือนที่ดีที่เดียว จากนั้นผมก็ย้ายไปอยู่ในบ้านของพวกแต่งหญิง จนเกิดเป็น Trish นั่นเอง
C: Trish น่ะบ้ามากและก็มีเรื่องอะไรต่อมิอะไรอยู่ตลอด ฉันเองยังได้เรียนรู้จากเธอเลย

แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างเวลาคุณออกไปข้างนอก?
C: ผู้คนจะแสดงท่าทางแปลกๆ เวลาที่ฉันต้องไปงานที่เป็นทางการแต่แต่งหน้าแบบบ้าๆ บอๆ ไป ฉันก็แบบ “อุ้ย ผิดงาน”
P: คืนก่อนเราไปงานปาร์ตี้ เราใส่ทั้งเสื้อยีนส์ กางเกงยีนส์ขณะที่คนอื่นๆ ใส่สูท แต่เราก็ไม่ได้สนใจมากนักว่าคนอื่นจะคิดยังไง
C: คุณเรียนรู้ที่จะไม่เอามาใส่ใจเพราะในเมื่อคุณตัดสินใจแล้วว่าจะแตกต่าง ก็ย่อมจะเจอปฏิกิริยาของคนอื่นทุกครั้งไป

คุณย้อมผมเป็นสีส้มตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?
C: ตอนที่โบวี่เสียชีวิตค่ะ ปกติฉันจะเปลี่ยนสีผมทุกสัปดาห์อยู่แล้ว ดังนั้นเวลาสิบเดือนนับว่านานทีเดียวสำหรับฉัน ก็เลยได้ใช้ทุกเฉดของสีส้มเลย ฉันเริ่มกัดสีผมตั้งแต่อายุ 16

แล้วคิ้วละคะ?
C: ฉันเคยย้อมสีคิ้วอยู่สามปีค่ะ...คุณต้องทำสีอยู่ตลอดเวลาไม่อย่างนั้นตรงโคนจะดูแปลกๆ

นอกจากทำสีผมแล้ว วันธรรมดาของคุณเป็นแบบไหนคะ?
C: ปกติฉันก็เป็นนักศึกษาวิจิตรศิลป์ที่มหาวิทยาลัย East London ค่ะ แต่ฉันเพิ่งซื้อเรือเอาไว้อยู่เอง ตอนนี้ก็เลยมีแต่สิ่งที่ต้องจัดการแบบผู้ใหญ่ทั้งนั้น! ตอนนี้เรืออยู่ที่ Hackney ฉันเพิ่งย้ายเข้าไปอยู่ได้สองวัน มีงานที่ต้องทำเยอะมากเลย ถ่ายแบบ หลังจากแฟชั่นวีครู้สึกจะมีแต่คนต้องการตัว มีงานโชว์สองสามงานด้วย ทั้งเดินแบบและเป็นแขก แล้วก็มีอีเวนท์ ทำงานไปเดินทางไป อ้อแล้วก็ยังมีงานถ่ายทำอีกเยอะอยู่..ใครจะรู้บ้างว่าการออกงานสังคมจะเหนื่อยได้ขนาดนี้!